4 ayını Güney Amerika'da geçirdiğim son bir yılımda, iş hayatından uzakta, çok az tüketerek ve çok daha fazla türeterek yaşıyorum. Sevgili eşime, bana bu kararımda destek olduğu için minnettarım! Asında her şey epey güzel gidiyor. İdman yapıyorum, kendi yemeğimi kendim pişiriyorum, pazara çıkıyorum, perşembe günleri
Özgen Berkol Doğan Bilim Kurgu Kütüphanesi'nin Bilim Kurgu söyleşilerine katılıyorum, Kadıköy'deki yeni 3. dalga kahveleri keşvediyor, haftada iki gece kalecilik yapıyor, salıları salon hokeyi oynuyor, pazarları flag footballa devam ediyor, kitap okuyor ve film seyrediyorum. Bu kadar şeye rağmen günün sonunda hale enerjim var. Sanırım bu, biraz da stresten uzak yaşam ve bitkisel beslenmeyle ilgili... Neyse efendim, dedim ya film izliyorum diye, arada bir de daha evvel izlediğim filmleri izliyorum. Yani filmi izleyeli 5 yıl olmuş, film hiç değişmemiş; ama ben değişmişim işte. Kendinizdeki farklılıkları gözlemlemek için daha evvel izlediğiniz sizi etkileyen filmleri tekrar izlemeniz güzel bir yol. Geçtiğimiz günlerde, bir tv kanalında Afacan Çocuk Dennis'e denk geldim. Tabi, Afacan Çocuk Dennis biraz ilginç bir örnek; zira ben o filmi gördüğümde bir filmden beklentilerim bugünkünden epeyce farklıydı:) Birçoğumuzun hayatında çok özel bir yeri olan Çılgın Bilim İnsanı, Profesör Emmet Brown (Christopher Lloyd), bu filmde kötü mü kötü, pasaklı mı pasaklı ve teklikeli mi tehlikeli bir kanunsuz. Fimin sonlarına doğru, hatırlayacaksınız Afacan Çocuk Dennis'in kaybolduğu ve Kanunsuz Switchblade Sam'le
(Christopher Lloyd) yalnız kaldığı bir sahne var. Bu sahnede, bir tencere dolusu kuru fasülye pişiren ve Afacan Çocuk Dennis'in çektirdikleri sonrası bu fasülyeyi iğrenç bir şekilde yemek durumunda kalan Switchblade Sam, bugün bile insanın midesinin bulanmasına sebebiyet veriyor. Filmi tekrar izlerken bir çocuk olduğumu düşündüm ve filmdeki bu sahnenin benim yemekle olan ilişkimi nasıl değiştirebileceğini düşündüm.
Fasülye olsa olsa; kötü kokan, tehlikeli bir kanunsuzun yediği, yerken gaz çıkarttığı, iğrenç bir yemek olabilir. Kim fasülye ya da fasülyeye benzeyen şeyler yemek ister ki? O kadar güzelim burgerler ortadayken...
O yaştaki bir çocuğun; küresel ısınma ve mevsim değişimleri, ormansızlaşma, insan ve havan sömürüsü, acı ve gözyaşından haberi olması pek mümkün değil; eğer aileniz sizi bu yönde eğiten 0,01'lik dilimde değilse.
Evet, 1993 yılında çevrilen Afacan Çocuk Dennis hiç değişmemiş, aynı sahneler, aynı oyuncular; ama 93'ten bu yana yemekle ilişkisi değişen çocukları da bir hesaba katmak gerekiyor belki de...
Muhabbetlerimle,
ozan.
